Het probleem:

​

Het  plastic soep probleem heeft effecten op zowel dieren als mensen. Micropastics zorgen over de hele wereld voor sterfte bij dieren, zowel aan land als in zee en voor gezondheidsproblemen bij mensen. Dit komt omdat in plastic allemaal stoffen zitten die ervoor zorgen dat het materiaal lang mee gaat, een betere kneedbaarheid heeft en een betere stabiliteit in warme omgeving heeft. Om deze kenmerken te behalen worden er schadelijke stoffen gebruikt. Een voorbeeld hiervan zijn hormoon verstorende chemicaliën of wel EDC’s.[1] Bij dieren heeft experimenteel onderzoek aangetoond dat deze stof het geboorteaantal naar beneden haalt en de gevoeligheid voor hormonale kankers vergroot. De periode waarin de dieren het meest gevoelig zijn voor deze stof is in de embryonale fase.[2] Bij mensen heeft onderzoek aangetoond dat EDC’s de kans verhogen op borstkanker, voor abnormale groeipatronen kunnen zorgen, hersenontwikkeling kunnen vertragen en ze kunnen zelfs veranderingen aantonen in het imuunsysteem.[3] In 2018 is ongeveer 360 miljard kg plastic geproduceerd. Onderzoeken tonen aan dat als we niet snel veranderingen maken in de productie van plastic dat dit getal in 2025 500 miljard kg zal zijn. Meer plastic betekent meer plastic afval dat in het milieu terecht komt en dat afbreekt tot microplastics die weer via water, lucht of de voedselkringloop terecht kunnen komen in dieren en mensen.

 

Doordat deze plastics zo klein zijn kunnen ze zonder moeite door celwanden heen bij dieren en levert dit gezondheidsproblemen op. Onderzoek heeft aangetoond dat ook in de ontlasting van mensen plastic zit, dit betekent niet dat het plastic ook in de bloedbaan en andere organen zit, maar als dit wel het geval is kan dat schadelijk zijn voor de gezondheid.

 

Mijn oplossing:

Ik ga, samen met Rosa Demmers, onderzoeken of er schimmels/bacteriën bestaan die plastic kunnen afbreken en of die bacteriën al mogelijk op het plastic zitten. De plasticdeeltjes die uit het water gefilterd worden, worden onder de microscoop gelegd zodat we bacteriën (of andere micro-organismen) kunnen zoeken die er al op zitten. Als dit het geval is worden deze bacteriën gekweekt op het plastic, dit is een controle onderzoek. Daarnaast worden er ook andere micro-organismen gekweekt op het plastic, bijvoorbeeld: bacteriën uit de maag van een zeedier. Uit de resultaten van die kweekjes kunnen we een conclusie trekken over of er al organismen bestaan die plastic afbreken. Rosa gaat ook met Masterskip een reis maken, haar reis is echter op een ander stuk van de oceaan en ook op een ander moment. Zij voert dit onderzoek ook op haar reis uit. Aan het eind van onze reizen vergelijken we de resultaten en op basis daarvan schrijven we een verslag over dit onderzoek.

 

Om dit te bereiken ga ik met specialisten praten die mij mogelijk kunnen helpen bij dit onderzoek. Samen met deze specialisten ga ik uitzoeken hoe het onderzoek het beste uitgevoerd kan worden en welke organismen gebruikt kunnen worden bij het kweken. De doel van mijn onderzoek is dat ik een bacterie of schimmel vind die het plastic afbreekt.

 

 

[1] https://www.plasticsoupfoundation.org/wp-content/uploads/2018/06/Plastic-and-Human-Health.alarming-evidence.pdf, 2018: Plastic and Human Health: alarming evidence

[2] Gallo et al., 2018

[3] Bergman, Å., Heindel, J. J., Jobling, S., Kidd, K., Zoeller, T. R., & World Health Organization. (2013). State of the science of endocrine disrupting chemicals 2012: summary for decision-makers

​

Spreekt dit  project u ook aan, u kunt mij helpen door mij te sponsoren.

 

​